7. Zapracowane Krasnale Dzieci klęczą, przed każdym z nich znajduje się klocek. Dzieci krasnale w rytm śpiewając słowa z bajki : Hej ho, hej, ho, do pracy by się szło, hej, ho, hej, ho, hej, ho, hej, ho, hej, ho, hej, ho przekładają klocek do dziecka klęczącego obok a ono następnemu. Po każdej rundzie śpiewamy coraz szybciej. 8. Dotychczas pracowite krasnale radośnie śpiewające „Hej Ho!, Hej Ho! Do pracy by się szło” („Heigh-Ho: Sing-Along-Song”), teraz skute łańcuchami, niczym więźniowie maszerują nucąc ten sam utwór, z tym, że na niezwykle żałobną nutę. Snow White and the Seven Dwarfs (OST) Hej Ho [Heigh Ho] şarkı sözleri: Hej stuk stuk stuk stuk tik tik tik / tu pod ziemią dzień po dniu / Wcią Deutsch English Español Français Hungarian Italiano Nederlands Polski Português (Brasil) Română Svenska Türkçe Ελληνικά Български Русский Српски Fast Money. Czy przyszło Ci do głowy, żeby te piękne, naturalne mikrolasy, zamknięte w słoikach na witrynach kwiaciarni, kosztujące czasem kilkaset złotych zrobić… samemu? Dla siebie, na prezent? Ale jak? Prosto! Bardzo prosto! Hej ho, heh ho, do lasu by się szło! Muszę Wam się przyznać, że ja do kwiatów, to jak pies do jeża. Ok, kaktusów w domu nie mam. Ale mam storczyki, z którymi nie robię absolutnie nic i jakoś same dają radę! Muszą 😉 Dlatego, jak usłyszałam o warsztatach robienia lasu w słoiku, miałam mieszane uczucia, bo las kocham, ale roślinki sadziłam ostatnio… na biologii w podstawówce! Miłość (i tęsknota) do lasu wygrała! I chęć zrobienia czegoś nowego. I nauczenia się czegoś nowego. Po godzinie warsztatów wiedziałam, że zrealizowałam wszystkie powyższe cele. Uciekłam myślami, rękami… do lasu! A podczas jego tworzenia miałam wrażenie przyjmować… relanium! I to dożylnie! 🙂 Po warsztatach, skoro już się tego nauczyłam, wiedzę tę wykorzystuję dwojako: po pierwsze, przekazuję ją Wam! Po drugie, mam świetny pomysł na prezenty da najbliższych. Żaden prezent nie jest cenniejszy od tego, w który wkładamy swój czas i serce. Las w słoiku: o co chodzi? Oczywiście, jak większość tego typu naturalnych dekoracji, pomysł przyszedł z Japonii. Pomysł na tyle idealny, że faktycznie w całkowicie zamkniętej (korkowym wieczkiem) lub półotwartej (bez wieczka) przestrzeni szkła, można stworzyć ten sam mikroklimat, co w lesie. Dlatego, sadzimy tylko te rośliny, które w lasach występują. Tworząc zamknięty obieg, pozwalamy fotosyntezie działać, powietrzu się skraplać i samoistnie nawilżać nasze rośliny. Dokładnie tak samo, jak odbywa się to w prawdziwym lesie! Jak zrobić las w słoiku? Krok pierwszy: zrób zakupy Brzmi groźnie? Tylko brzmi… Słoik: być może go już masz! Wystarczy wyszorować jakiś większy po ogórkach 😉 A jeśli wolisz taki bardziej ozdobny, z powodzeniem znajdziesz ich całe mnóstwo na Allegro, w większych kwiaciarniach lub np. na giełdzie kwiatowej większych miast (ja swoje kupiłam na giełdzie na ul. Balickiej w Krakowie) Rośliny: tu akurat polecam wszelkie sklepy ogrodnicze, szkółki roślin. Rośliny z supermarketów są często modyfikowane genetycznie, stąd ich kiepska jakość i krótka żywotność. Polecane gatunki: hederka, fitonia, paprotka, bluszcz Akcesoria: mech, kora, ozdobne kamyki – sklep ogrodniczy Podstawa: ziemia i keramzyt – sklep ogrodniczy lub supermarket (małe worki, 2,5-litrowe, wystarczą). Opcjonalnie: piasek (jeśli chcemy mieć kolorowy przekrój gleby) Bibeloty, którymi chcesz przystroić słoik – sklep z bibelotami 😉 Żeby nie przytłoczyć roślin – pamiętajmy o umiarze! Krok drugi: znajdź godzinę czasu Godzina to gruba przesada. Bo jeśli masz dobrze zorganizowane stanowisko pracy i wszystkie potrzebne przyrządy: czyli to, co podaje powyższa lista zakupów i ręce (w rękawiczkach ogrodowych) – to pójdzie Ci o wiele, wiele szybciej! Na dno słoika wsypujemy keramzyt – te nadmuchane, żwirkowe kulki to wypalona glina. Mają one za zadanie chłonąć wilgoć i robić drenaż naszej leśnej gleby. Wysokość poziomu keramzytu: około 2 cm. Na keramzyt sypiemy ziemię (wysokość poziomu ziemi w słoiku około 5 cm, żeby móc tam wsadzić korzenie roślin). Jeśli chcemy zróżnicować kolorystycznie poziomy gleby, sypiąc np. pomiędzy jedną warstwę ziemi, a kolejną piasek, musimy dokładnie i mocno ugnieść poziom ziemi. Obmyślamy koncepcję, gdzie którą roślinkę umiejscowimy w słoiku. Wyjmujemy roślinki z doniczek, ewentualnie dzielimy na kilka szczepów (w wypadku większych roślin!). Ale UWAGA: lepiej zaopatrzyć się w kilka, mniejszych sadzonek, gdyż rozdzielanie korzeni z największym sukcesem ich ponownego się ukorzenienia najlepiej robić wiosną! Otrzepujemy nadmiar ziemi z korzeni i wsadzamy roślinę w zrobiony dłonią dołek, zasypujemy korzenie ziemią i delikatnie ugniatamy. I tak z każdą roślinką. Na wolną przestrzeń ziemi układamy, według uznania: mech (rozdzielamy jego płaty normalnie dłonią), kamyczki, żwirek itp. Na samym końcu: do dekoracji bibeloty. Krok trzeci: zadbaj o swój słoik! I to chyba najważniejsze. Bo zrobić to nie sztuka. Utrzymać w dobrym stanie – to wyzwanie. To jak z miłością – nie wystarczy pokochać. Trzeba jeszcze umieć wziąć tę miłość w ręce i przenieść przez życie… Taka dygresja 🙂 Na szczęście, z naszym słoikiem jest prościej niż z miłością. Oto kilka najważniejszych wskazówek: Słoik powinien zostać postawiony w zacienionym, wilgotnym miejscu – łazienka brzmi idealnie 😀 U mnie stoi na tej półce w salonie, do której nie docierają promienie słońca. W każdym razie, nie wolno stawiać naszych lasów na okiennych parapetach! Raz na tydzień nasz słoik musimy jedynie zraszać. Nie podlewać! Gdy wsadzamy do niego np. cis (tak jak ja to zrobiłam, bo wygląda świątecznie) albo hiacynt (wiosennie) – pamiętajmy, by potem go wysadzić, bo te rośliny nie będą długo w naszym lesie rosnąć swoim naturalnym rytmem jak pozostałe. Uschną. Rośliny stricte leśne powinny się w naszym lesie rozrastać i zachowywać (według pór roku) tak jak w prawdziwym lesie rządzi się natura 🙂 I jak Wam się podoba powyższa instrukcja? Proste? Bardzo proste! Skoro mnie – beztalenciu ogrodowemu się udało, to Wam tym bardziej się powiedzie… Napiszcie mi koniecznie w komentarzach, czy robicie dla siebie czy na prezenty? 😉 Do… lasu! Do dzieła! Dzięki, że dotarłaś aż tutaj! Bardzo mi miło Cię tu gościć! Ostatnio w internetach robi się głośniej o nowym nurcie "bycia" wśród panów na całym świecie. Jeśli wciąż narzekasz na metroseksualnych mężczyzn, to musisz wiedzieć, że to już niemodne. Kremy, malowanie się i przesadna pielęgnacja już dawno poszły w eter na rzecz brody, swetra, zwykłych dżinsów, koszuli w kratę oraz masywnych butów. Brzmi jak opis drwala, ale nie - to lumbersexual! Tak, tak, stało się, koniec ery metroseksualnych mężczyzn. Potwierdzają to zgodnie "The Guardian", "Newser" i "Cosmopolitan" - czas na lumberseksualnych! Są brodaci, niesamowicie męscy i ubierają się jak drwale. No ale czy czasem to nie są po prostu normalni faceci, no bo w sumie nie rzadko takich się spotyka czy gdziekolwiek widzi. Lumberseksualny facet, to facet z prawdziwego zdarzenia. Złoży szafkę, upoluje zwierzynę i otworzy piwo zębami. O "lumberseksualnych" na razie mówi się jednak z nutką ironii i prześmiewczo. No ale czy zawsze nie jest tak, że ludzie najpierw się z czegoś śmieją, a potem staje się to czymś większym? Pewnie nie jedna dziewczyna ucieszyłaby się z faceta, który złoży kredens, przeprowadzi przez las, porąbie drewno do kominka i otworzy butelkę zębami. Podziel się tą nieziemsko niesamowicie super fajną notką ze znajomymi! Inne ciekawe notki: Rustykalny klimat, osobliwe gęsi i kury po drodze, drewniane domki i błękitne ukwiecone kapliczki z Maryjką. Poza tym wszystkim, kilka przewyższeń, ponad trzydzieści stopni w cieniu, na asfalcie słońce parzy, ale my się nie poddajemy. W końcu jesteśmy mocno zdeterminowani i mamy zapasy wody przy sobie, a pić chce się bardzo. Czas na moją pierwszą 'dłuższą' wycieczkę rowerową! Trasę zaplanował Kamil, licząc, że będę w stanie przejechać około 30 km. Świetnie oszacował moje możliwości, z umiarkowanym zmęczeniem dojechaliśmy do kapliczki i studni w Przylasku(poniżej zdjęcia). Przy tej magicznej kapliczce o godz. 15:00 odbywa się w niedzielę msza z poświęceniem rowerzystów, my przyjechaliśmy o 13:15(tak dobrze mi szło), więc zostaniemy innym razem. Dwa tygodnie temu dokładnie tyle- 30 km- pokonałam, z wielkim wysiłkiem. Tym razem wysiłku było również co nie miara, jednak moja forma widocznie się poprawiła, co tym bardziej motywuje do dalszego działania. Jako, że mój narzeczony na rowerze zwykł przebywać dużo dłuższe trasy niż ja, po dużo bardziej górzystych terenach, postanowił mnie swoją pasją zarazić. Z pozytywnym rezultatem, naprawdę mi się spodobało. A że dodatkowo zaczęłam ćwiczyć siłowo, mam dużo więcej energii i... siły! Jestem z siebie naprawdę dumna. Wielu z Was uzna pewnie wynik 30 kilometrów za łatwiznę. Dla mnie to było duże osiągnięcie i przekroczenie pewnej granicy, poczułam, że naprawdę mogę przejechać spory kawał rowerem, nie dusząc się po drodze ze zmęczenia. Rower stał się zatem dla mnie świetną zajawką na wakacje. To naprawdę super sprawa, a gdy dodatkowo czuje się wzrost kondycji, czuje się i motywację. Już nie mogę się doczekać weekendu. Wybieramy się do Krynicy i tam też planujemy wybrać się na trasę. Rower, dodatkowo, stał się dla nas sposobem na złapanie oddechu po całym tygodniu pracy. Mimo że w trasie człowiek też się męczy, to i relaksuje, a tego już nam nikt nie zabierze. Także, wskakujemy jutro w baleno i pędzimy do Krynicy, a potem przesiadka na rower i, kto wie, może uda się dołożyć 10 km do mojego osobistego rekordu? Poniżej wrzucam zdjęcie trasy, którą jechaliśmy.

hej ho hej ho do lasu by się szło